>www.ajansknews.blogspot.com

Friday the 27th from 6:00pm-8:00pm at "Centenary Square",

1000000 Candles for Ehsan

Date:
Friday, 27 November 2009

Time:
18:00-20:00

Location:
Centenary Square

Bradford
BD1 9ST UK

Description

"We promise to make MARTYR Ehsan Fattahian a nightmare for the Iranian Dictators". Let's create the BIGEST homage EVER paid to a victim of Iranian regime. The BLOW should be felt so hard that the Dictator thinks TWICE before committing such OTHER crimes.

This could be the least we could do to create a protection shield for other Kurdish prisoners held by Iran awaiting their executions.

TOGETHER we can save LIVES
TOGETHER we can stop the DICTATORS
TOGETHER we can free KURDISTAN

On Friday the 27^th of November we are holding a memorial service for “Ehsan Fattahian” in Bradford. We would like to pay tribute to this martyr of freedom and also show our strong solidarity to his pure beliefs for human right and equalities. We would like to urge the Iranian regime to stop the execution of all Kurdish political prisoners.

This event will be held on Friday the 27th from 6:00pm-8:00pm at "Centenary Square",Bradford, BD1 9ST, UK

We would like to ask every one to bring a candle with them to this service

“Iran has executed the 28-year-old Kurdish political activist, Ehsan Fattahian, who had been convicted of acting against Iran’s national security by taking up arms against the Islamic establishment.

Ehsan had been originally sentenced to 10 years in prison for ties to an armed Iranian opposition group. But an appeal court recently overturned his prison sentence and instead condemned him to death.

He was hanged on the 11^th of November at Sanandaj Prison, despite calls by human rights defenders to halt his execution.”

---------------------

رنجنامه فیق جانباخته سمبل مقاومت و ایستادگی رفیق عزیز رفیق همدرد رفیق همرنج شهید احسان فتاحیان

I Never Feared Death: The Plight of Ehsan Fattahian

The last glimmers of the dusk sun

Are showing me the path on which to write;

The sounds of leaves under my steps

Are telling me “let yourself fall

And you will rediscover the path to freedom.”

I never feared death. Even now, as I feel its odd and honest presence next to me, I still want to smell its aroma and rediscover it; Death, who has been the most ancient companion of this land. I don’t want to talk about death; I want to question the reasons behind it. Today, when punishment is the answer for those who seek freedom and justice, how can one fear his fate? Those of “us” who have been sentenced to death by “them” are only guilty of seeking an opening to a better and fair world. Are “they” also aware of their deeds?

I started my life in the city of Kermanshah, the name of which has always been on the tongues of my compatriots for its greatness; the city which is called the cradle of civilization. As my thoughts were developing, I came to see and feel the injustice and discrimination; an injustice that targeted me not only as an individual but also as a member of humankind. I went in thousand different directions to find out the reasons behind injustice. Alas, they had made the arena so closed for those who were thriving for justice that I could not find my way in. I immigrated to another arena outside the superficial boundaries to find answers to my questions. I became a Komeleh guerilla in order to find my stolen identity. Yet I never separated from my first home, and once in a while I returned there to renew my memories. And then one day, they found me during one of my visits, arrested me and put me in a cage. The greeting my captors reserved for me from day one convinced me that my fate would be similar to those who had walked before me along that road: torture, fabricated charges, biased court, an unjust and politically motivated verdict and finally death.

Let me put it this way: after being arrested on July 20th, 2008, in Kamyaran, I was taken to the Intelligence Ministry’s local office. A few hours later, as I was blindfolded and chained and could not see or move, a person who introduced himself as the deputy prosecutor began questioning me. His questions were irrelevant and filled with made up accusations (let me remind you that it is strictly against the law to interrogate people in places other than courts and tribunals). This was the first of many interrogation sessions I had to face. The same night, I was taken to the Intelligence Ministry’s provincial headquarters in Sanandaj, where I had to attend the real party: a dirty cell with a disgusting washroom. The blankets had not been washed for years. This was the beginning of three months of going up and down the hall from my cell to the interrogation room, always being beaten along the way. The honorable interrogators were so keen to get a promotion or make a bit more money that they accused me of all kinds of bizarre things, even though they knew of the falsehood of their accusation. They used every means in their power to prove that I had taken part in armed operations. In the end they could only prove that I had been a member of Komeleh and had taken part in propaganda activities against the regime. The 10 year sentence handed by the initial court is good proof that I only had one charge. The 1st branch of the Revolutionary Court in Sanandaj sentenced me to 10 years in prison, to be served in Ramhormoz Prison outside Kordestan. The political and administrative establishment in Iran has always been in favor of centralized policies, but, apparently, in my case, they had decided to reverse course! Recently provincial appeals courts have become the judicial authority to rule in cases related to political prisoners, even in capital punishment cases. Capital punishment cases were the jurisdiction of the Supreme Court. So, the Kamayaran prosecutor objected the initial ruling, and, surprisingly, against Iranian law, the 4th branch of the Kordestan Appeals Court changed the 10 year sentence to a death sentence. According to Article 258 of Iranian Criminal law, appeals courts can only issue a heavier sentence when the initial sentence is lighter than the minimum punishment required by law. The indictment presented by the prosecutor stated the charge as Moharebeh (enmity against God). The minimum punishment required by law in similar cases is 1 year in prison. Now, be the judge yourself and compare the 10 year prison sentence (served in exile) with the minimum required to see how illegal, unlawful and political the death sentence is.

Let me add that, shortly before my sentence was changed to the death sentence, I was taken from Sanandaj prison to the Intelligence Ministry’s detention center, where I was asked to make a false confession on camera, show remorse for the actions I had not committed and reject my beliefs. I did not give in to their illegitimate demands, so I was told that my prison sentence would be changed to the death sentence. They were fast to keep their promise and prove to me how courts always concede to the demands of intelligence and non-judicial authorities. How can one criticize the courts then?

All judges take an oath to remain impartial at all times and in all cases, to rule according to the law and nothing but the law. How many of the judges of this country can say that they have not broken their oath and have remained fair and impartial? In my opinion the number is countable with the fingers on my hand. When the entire justice system in Iran orders arrests, trials, imprisonments and death sentences with the simple hand gesture of an uneducated interrogator, what is to be expected from a few minor judges in a province that has always been discriminated against? Yes, in my view, it is the foundation of the house which is in ruins.

Last time I met in prison with the prosecutor who had issued the initial indictment, he admitted that the ruling was illegal. Yet, for the second time, it has been ruled that my execution should be carried out. It goes without saying that the insistence to carry out the execution at any cost is a result of pressures exercised by political and intelligence groups outside the Judiciary. People who are part of these groups look at the question of life and death of a prisoner only based on their own political and financial interests. They cannot see anything but their own illegitimate objectives, even when it is the question of a person’s right to life - the most basic of all human rights. How pointless is it to expect them to respect international treaties when they don’t even respect their own laws?

Last word: if the rulers and oppressors think that, with my death, the Kurdish question will go away, they are wrong. My death and the deaths of thousands of others like me will not cure the pain; they will only add to the flames of this fire. There is no doubt that every death is the beginning of a new life.

Ehsan Fattahian,

Sanandaj

17/8/1388

رنجنامه رفیق شهید احسان فتاحیان با زبانهای مختلف و به زبان سوئدی ترجمه این اثرگرانبها توسط ساموئیل کو کرماشانی

Ehsans sista brev.I Never fruktade döden: den svåra situationen Ehsan Fattahian

Ehsans sista brev

I Never fruktade döden: den svåra situationen Ehsan Fattahian

Sista strimmor av skymningen solen

Visar mig den väg att skriva;

Ljudet av löv under mina steg

Säger till mig "låt dig falla

Och du kommer att återfinna vägen till frihet. "

Jag fruktade aldrig död. Redan nu, så jag känner dess udda och ärlig närvaro bredvid mig, vill jag ändå
lukt sin arom och återupptäcka det, Döden, som har den äldsta följeslagare i detta land. I
vill inte prata om döden, jag vill fråga om skälen bakom det. Idag, när straff
Svaret är för de som söker frihet och rättvisa, hur kan man frukta hans öde? De av "oss"
som har dömts till döden av "dem" är bara skyldig att söka en öppning till en bättre och
rättvis värld. Är "de" också medvetna om sina handlingar?

Jag började mitt liv i staden Kermanshah, har namn som alltid funnits på tungor
mina landsmän för sin storhet, staden som kallas civilisationens vagga. Som min
tankar var att utveckla, kom jag att se och känna orättvisor och diskriminering, en orättvisa
att riktade mig inte bara som en individ men också som medlem av mänskligheten.Jag gick i tusen
olika riktningar för att ta reda på orsakerna bakom orättvisa. Ack, hade de gjort arenan så
stängd för dem som var blomstrande för rättvisa som jag inte kunde hitta min väg i. Jag invandrat till
annan arena utanför ytliga gränser för att få svar på mina frågor. Jag blev
Komeleh gerilla för att hitta min stulna identitet. Ändå har jag aldrig skiljas från mitt första hem,
och då och då jag återvände dit för att förnya mina minnen. Och så en dag fann de mig under
en av mina besök, arresterade mig och sätta mig i en bur. Hälsningen mina kidnappare reserverade för mig från
dag ett övertygat mig om att mitt öde skulle likna dem som gått före mig längs denna
väg: tortyr, påhittade avgifter, vinklad domstol, en orättvis och politiskt motiverade domen och
slutligen död.

Låt mig uttrycka det så här: efter att ha gripits den 20 juli, 2008, i Kamyaran togs jag till
Intelligens ministeriets lokala kontor. Några timmar senare, när jag hade ögonbindel och kedjas och
kunde inte se eller röra sig, en person som presenterade sig som den biträdande åklagaren började ifrågasätta
jag. Hans frågor var irrelevanta och fyllda med bestående anklagelser (låt mig påminna er om att det
strikt mot lagen att förhöra människor på andra platser än domstolar).
Detta var den första av många förhör jag ställts inför. Samma natt fördes jag till
underrättelsedepartementet ministeriets provinsiella huvudkontor i Sanandaj, där jag var tvungen att delta i reella
part: en smutsig cell med en äcklig tvättrum. Filtarna hade inte tvättat på flera år.Den här
var början på tre månader för att gå upp och ner i korridoren från min cell till förhör
room, alltid blivit misshandlad på vägen. Den hedervärda förhörsledarna var så angelägna att få en
befordran eller göra lite mer pengar att de anklagade mig för alla typer av bisarra saker, även
om de visste om lögn sin anklagelse. De använde alla medel som står i deras makt för att
bevisa att jag hade deltagit i militära operationer. Till slut kunde de bara bevisa att jag hade varit
medlem Komeleh och hade deltagit i aktiviteter propaganda mot regimen. De 10 år
dom som avkunnats av den ursprungliga domstolen är bra bevis på att jag bara hade en laddning. The 1st filial
Revolutionära domstolen i Sanandaj dömde mig till 10 år i fängelse, som skall delges i Ramhormoz
Fängelse utanför Kordestan. Den politiska och administrativa etablering i Iran har alltid varit
till förmån för centraliserade politik, men tydligen, i mitt fall, hade de beslutat att upphäva
bana! Nyligen provinsiell överklaganden domstolar har blivit den rättsliga myndigheten att avgöra fall
anknytning till politiska fångar, även i fall dödsstraff. Dödsstraff ärenden
behörighet Högsta domstolen. Så, invände Kamayaran åklagaren den ursprungliga domen,
och, överraskande, mot iransk lag, ändrade den 4: e grenen av Kordestan appellationsdomstol i
10 års fängelse för en dödsdom. Enligt artikel 258 i iranska Straffrätt, överklaganden
domstolar kan bara utfärda en tyngre mening när den första meningen är ljusare än den minsta
straff krävs enligt lag. Åtalet lades fram av åklagaren angivna avgiften som
Moharebeh (fiendskap mot Gud). Det lägsta straff som krävs enligt lag i liknande fall är 1 år
fängelse. Nu kan domaren själv och jämföra 10 meningen års fängelse (serveras i exil)
med det minimum som krävs för att se hur olagligt, olagligt och politiska dödsdomen.

Låt mig tillägga att strax före min mening har ändrats till dödsstraffet, togs jag ur
Sanandaj fängelse för Intelligence ministeriets frihetsberövande centrum, där jag blev ombedd att göra en
falsk bekännelse på kameran, visa ånger för de åtgärder som jag inte hade begått och förkastar min
övertygelser. Jag ville inte ge efter för deras krav olagligt, så fick jag veta att min fängelsestraff
skulle ändras till en dödsdom. De var snabba att hålla sitt löfte och bevisa för mig hur
domstolar medge alltid till de krav på intelligens och icke-rättsliga myndigheter. Hur kan en
kritisera domstolarna då?

Alla domare avlägga ed att vara opartisk vid alla tidpunkter och i samtliga fall att regeln enligt
lagen och ingenting annat än lagen. Hur många av de domare i detta land kan säga att de har
inte brutit sin ed och har varit rättvis och opartisk? Enligt min åsikt numret är kvantifierbart
med fingrarna på min hand. När hela rättssystemet i Iran order gripanden, rättegångar,
fängslanden och dödsdomar med enkel hand gest av en obildad förhörsledaren,
vad som kan förväntas av ett fåtal mindre domare i en provins som alltid har varit diskriminerade
emot? Ja, enligt min mening är det grunden till det hus som ligger i ruiner.

Förra gången jag träffade i fängelset med den åklagare som hade utfärdat det ursprungliga åtalet, erkände han
att dom inte var olagligt. Men för andra gången, har man slagit fast att mina utförande bör
utföras. Det är självklart att de insisterade att genomföra verkställigheten till varje pris
är ett resultat av påtryckningar som utövas av politiska och grupper intelligens utanför rättsväsendet.
Människor som ingår i dessa grupper ser på frågan om liv och död av en fånge bara
utifrån sina egna politiska och ekonomiska intressen. De kan inte se något annat än sina egna
illegitim mål, även när det är frågan om en persons rätt till liv - det mest
grundläggande av alla mänskliga rättigheter. Hur meningslöst är det att förvänta sig att respektera internationella fördrag
när de inte ens respekterar sina egna lagar?

Sista ord: om de styrande och förtryckare tror att med min död, kommer den kurdiska frågan gå
bort, de har fel. Min död och död tusentals andra som jag inte kommer att bota
smärta, de kommer bara att lägga på elden i denna brand. Det råder ingen tvekan om att varje dödsfall är
början på ett nytt liv.

Ehsan Fattahian,

Sanandaj

17/8/1388

översättat av samuel ku från persiska till svenska

------------------------------------------------

رنجنامه رفیق شهید
احسان فتاحیان با زبان اسپانیائی
La muerte nunca me temía: La difícil situación de Ehsan Fattahian

Los últimos destellos del sol de atardecer

¿Se me mostró el camino en el que escribir;

Los sonidos de las hojas debajo de mis pasos

Me está diciendo "déjate caer

Y usted podrá volver a encontrar el camino hacia la libertad ".

Nunca me temía a la muerte. Incluso ahora, ya que siento su presencia extraña y honesta a mi lado, quiero seguir
oler su aroma y redescubrirla, la Muerte, que ha sido el compañero más antiguos de esta tierra. I
no quiero hablar de la muerte, quiero cuestionar las razones detrás de él. Hoy en día, cuando el castigo
es la respuesta para aquellos que buscan la libertad y la justicia, ¿cómo se puede temer a su destino? Los de "nosotros"
que han sido condenados a muerte por "ellos" sólo son culpables de la búsqueda de una apertura a una mejor y
mundo justo. Son "ellos" también es consciente de sus actos?

Comencé mi vida en la ciudad de Kermanshah, el nombre de la cual ha estado siempre en la lengua de
todos mis compatriotas por su grandeza, la ciudad que es llamada la cuna de la civilización. Como mi
pensamientos estaban en desarrollo, me vino a ver y sentir la injusticia y la discriminación, una injusticia
dirigidos a mí, no sólo como individuo, sino también como miembro de la humanidad. Me fui en miles de
diferentes direcciones para averiguar las razones detrás de la injusticia. ¡Ay, que habían hecho la arena para
cerrado para los que estaban prosperando por la justicia que no podía encontrar mi camino in emigré a
en otro espacio fuera de los límites superficiales para encontrar respuestas a mis preguntas. Me convertí en un
Komala guerrilla con el fin de encontrar mi identidad robada. Sin embargo, nunca me separé de mi primera casa,
y de vez en cuando me devuelve a ese país para renovar mis recuerdos. Y entonces un día, me encontraron durante
una de mis visitas, me arrestaron y me pusieron en una jaula. El saludo reservado para mis captores me
un día me convenció de que mi destino sería similar a los que habían andado delante de mí que a lo largo de
la carretera: la tortura, fabricación de cargos, la corte sesgado, injusto y políticamente motivado veredicto y la
finalmente la muerte.

Déjame ponerlo de esta manera: después de ser arrestado el 20 de julio de 2008, en Kamyaran, me llevaron a la
Oficina local del Ministerio de Inteligencia. Unas horas más tarde, cuando estaba con los ojos vendados y encadenada y
no podía ver o moverse, una persona que se presentó como el sustituto del fiscal comenzó a cuestionar
me. Sus preguntas no eran pertinentes y lleno de acusaciones compuesto (permítanme que les recuerde que
está totalmente en contra de la ley para interrogar a personas en lugares distintos de los tribunales y los tribunales).
Esta fue la primera de muchas sesiones de interrogatorio que había que enfrentar. La misma noche, me llevaron a
la sede provincial del Ministerio de Inteligencia en Sanandaj, donde tenía que asistir a la real
Parte: una celda sucia con un baño asqueroso. Las mantas no había sido lavada por años. Esto
Fue el comienzo de tres meses de ir arriba y abajo del pasillo de mi celda con el interrogatorio
sala, siendo siempre igual a lo largo del camino. Los interrogadores de honor estaban tan ansiosos de obtener una
de promoción o hacer algo más de dinero que se me acusó de todo tipo de cosas extrañas, incluso
a pesar de que sabía de la falsedad de su acusación. Se utilizaron todos los medios a su alcance para
demostrar que yo había tomado parte en operaciones armadas. Al final, sólo podía probar que había sido
un miembro de Komala y había tomado parte en las actividades de propaganda contra el régimen. El 10 años
sentencia dictada por el tribunal inicial es buena prueba de que yo sólo había una sola carga. La 1 ª rama de la
el Tribunal Revolucionario de Sanandaj me condenaron a 10 años de prisión, que se sirve en Ramhormoz
Prisión fuera de Kurdistán. El establecimiento político y administrativo en Irán ha sido siempre
en favor de políticas centralizada, pero, al parecer, en mi caso, habían decidido a invertir
curso! Recientemente, los tribunales de apelación provinciales se han convertido en la autoridad judicial para pronunciarse en casos de
relacionados con los presos políticos, incluso en los casos de pena capital. Los casos de pena capital se
de la jurisdicción de la Corte Suprema. Así, el fiscal se opuso Kamayaran el fallo inicial,
y, sorprendentemente, en contra de la ley iraní, el grupo de 4 º de la Corte de Apelaciones cambió el Kurdistán
Sentencia de 10 años a una sentencia de muerte. Según el artículo 258 de la legislación penal iraní, los recursos
los tribunales sólo puede emitir una sentencia más severa cuando la frase inicial es más ligero que el mínimo
castigo requerido por la ley. La acusación presentada por el Fiscal expresó el cargo como
Moharebeh (enemistad contra Dios). El castigo mínimo exigido por la ley en casos similares, es de 1 año
en la cárcel. Ahora, el juez y compara los 10 años de prisión (servido en el exilio)
con el mínimo necesario para ver cómo ilegal, ilícita y política de la condena a muerte.

Permítaseme añadir que, poco antes de mi sentencia fue cambiado a la pena de muerte, me llevaron de
La cárcel de Sanandaj al centro de detención del Ministerio de Inteligencia, donde se me pidió hacer una
la falsa confesión de la cámara, mostrar arrepentimiento por las acciones que no había cometido y rechazar mi
creencias. Yo no ceder a sus demandas ilegítimas, por lo que me dijeron que mi pena de prisión
se cambió a la pena de muerte. Fueron rápidos para mantener su promesa y demostrar a mí cómo
un juez es conceder a las exigencias de la inteligencia y las autoridades no judiciales. ¿Cómo se puede
criticar a los tribunales, entonces?

Todos los jueces hacen un juramento de seguir siendo imparcial en todo momento y en todos los casos, a la regla según la
la ley y nada más que la ley. ¿Cuántos de los jueces de este país pueden decir que han
no roto su juramento y se han mantenido justo e imparcial? En mi opinión, el número es contable
con los dedos de mi mano. Cuando el sistema de justicia en las órdenes de Irán detenciones, juicios,
encarcelamientos y condenas a muerte con el simple gesto de la mano de un interrogador sin educación,
lo que se espera de unos pocos jueces de menor importancia en una provincia que siempre ha sido discriminado
en contra? Sí, en mi opinión, es la fundación de la casa que está en ruinas.

La última vez que se reunió en la cárcel con el fiscal que había dictado el auto de acusación inicial, admitió que
que la decisión era ilegal. Sin embargo, por segunda vez, se ha determinado que mi ejecución debe
llevarse a cabo. Huelga decir que la insistencia de llevar a cabo la ejecución a cualquier precio
es el resultado de las presiones ejercidas por políticos y grupos de inteligencia fuera de la judicatura.
Las personas que forman parte de estos grupos de mirar la cuestión de la vida y la muerte de un preso sólo
sobre la base de sus propios intereses políticos y financieros. Ellos no pueden ver otra cosa que su propio
objetivos ilegítimos, aun cuando es la cuestión del derecho de una persona a la vida - la mayoría de los
básicas de todos los derechos humanos. ¿Cómo es inútil esperar que respetar los tratados internacionales
cuando ni siquiera respetan sus propias leyes?

Última palabra: si los gobernantes y los opresores, creo que, con mi muerte, la cuestión kurda irá
de distancia, están equivocados. Mi muerte y la muerte de miles de personas como yo no cura la
dolor, sino que sólo se sumará a las llamas de este fuego. No hay duda de que cada muerte es la
comienzo de una nueva vida.

Ehsan Fattahian,

Sanandaj

17/8/1388

------------------------------------

رنجنامه رفیق شهید احسانفتاحیان با زبان فرانسی

J'ai jamais eu peur de la mort: le sort des Ehsan Fattahian

Les dernières lueurs du soleil au crépuscule

Sont en me montrant le chemin sur lequel écrire;

Les sons de feuilles sous mes pas

Sont en me disant "laissez-vous tenter

Et vous allez retrouver le chemin de la liberté ».

Je n'ai jamais craint la mort. Même maintenant, comme je sens sa présence étrange et honnêtes à côté de moi, je veux encore
sentir son arôme et de redécouvrir, la mort, qui a été le compagnon le plus ancien de cette terre. Je
ne veux pas parler de la mort, je veux mettre en doute les raisons derrière elle. Aujourd'hui, lorsque la peine
est la solution pour ceux qui cherchent la liberté et la justice, comment peut-on craindre son destin? Ceux d'entre «nous»
qui ont été condamnés à mort par «eux» ne sont coupables de chercher une ouverture vers une meilleure qualité et
Exposition universelle. «On» aussi conscients de leurs actes?

J'ai commencé ma vie dans la ville de Kermanshah, dont le nom a toujours été sur la langue des
tous mes compatriotes pour sa grandeur: la ville qui est appelée le berceau de la civilisation. Comme mon
les pensées se développent, je suis venu pour voir et ressentir l'injustice et la discrimination, une injustice
qui me visaient non seulement comme individu mais aussi comme un membre de l'humanité. Je suis allé en milliers
différentes directions pour trouver les raisons derrière l'injustice. Hélas, ils avaient fait l'arène afin
fermé pour ceux qui sont en plein essor pour la justice que je ne pouvais pas trouver mon chemin po J'ai immigré au
un autre aréna en dehors des limites superficielles de trouver des réponses à mes questions. Je suis devenu un
Komala guérilla afin de trouver mon identité volés. Pourtant je n'ai jamais séparé de ma première maison,
et de temps en temps j'y retournais pour renouveler mes souvenirs. Et puis un jour, ils m'ont trouvé au cours de
une de mes visites, m'ont arrêté et m'ont mis dans une cage. Le salut mes ravisseurs me réservait de
un jour m'a convaincu que mon destin serait semblable à ceux qui ont marché devant moi le long de cette
route: la torture, de fausses accusations, partiale tribunal, une injuste et politiquement motivés verdict et
finalement la mort.

Permettez-moi de m'exprimer de cette manière: après avoir été arrêté le Juillet 20th, 2008, dans Kamyaran, j'ai été conduit à la
Bureau local du ministère des renseignements. Quelques heures plus tard, alors que j'avais les yeux bandés et enchaîné et
ne pouvait pas voir ou de se déplacer, une personne qui se présente comme le procureur adjoint ont commencé à interroger
moi. Ses questions étaient pertinentes et remplis de composé accusations (laissez-moi vous rappeler que c'est
est strictement interdit par la loi à interroger les gens dans des lieux autres que les tribunaux et tribunaux).
Ce fut la première des séances d'interrogatoire, j'ai dû faire face. La même nuit, j'ai été prises pour
siège provincial du ministère du Renseignement à Sanandaj, où j'ai eu à assister le réel
partie: une cellule sale, avec une salle de toilettes dégoûtantes. Les couvertures n'avaient pas été lavés depuis des années. Cet
C'était le début de trois mois à compter de monter et descendre le hall de ma cellule à l'interrogatoire
chambre, étant toujours battu le long du chemin. Les interrogateurs honorables étaient tellement désireux d'obtenir un
promotion ou de faire de l'argent un peu plus qu'ils m'ont accusé de toutes sortes de choses bizarres, même
s'ils savaient de la fausseté de leurs accusations. Ils ont utilisé tous les moyens en leur pouvoir pour
prouver que je n'avais pris part à des opérations armées. En fin de compte ils ne pouvaient prouver que j'avais été
un membre du Komala et avait pris part à des activités de propagande contre le régime. L'an 10
peine prononcée par la juridiction initiale est bonne preuve que je n'ai eu une seule charge. La branche 1er
le tribunal révolutionnaire de Sanandaj m'a condamné à 10 ans de prison, à purger dans Ramhormoz
Extérieur de la prison du Kurdistan. L'establishment politique et administrative en Iran a toujours été
en faveur de politiques centralisées, mais, apparemment, dans mon cas, ils avaient décidé d'inverser
cours! Récemment, les tribunaux d'appel provinciaux sont devenus l'autorité judiciaire de se prononcer dans des cas
relatifs aux prisonniers politiques, même dans les cas la peine capitale. Les commutations de peine ont été
la compétence de la Cour suprême. Ainsi, le procureur Kamayaran dit opposé à la décision initiale,
et, fait surprenant, à l'encontre du droit iranien, la branche 4ème de la Cour d'appel du Kurdistan a changé le
10 ans de prison à une condamnation à mort. Conformément à l'article 258 du droit pénal iranien, les appels
les tribunaux ne peuvent délivrer une peine plus lourde lorsque la phrase initiale est plus léger que le minimum
la peine requise par la loi. L'acte d'accusation présenté par le procureur a déclaré que l'accusation
Mohareb (inimitié contre Dieu). La peine minimale requise par la loi dans des cas similaires est de 1 an
en prison. Maintenant, soyez vous-même le juge et de comparer les 10 ans de réclusion (servi en exil)
avec le minimum requis pour voir comment illégale, illicite et politique de la peine de mort est.

Permettez-moi d'ajouter que, peu avant ma phrase a été changé pour la peine de mort, j'ai été pris de
La prison de Sanandaj pour centre de détention du ministère du Renseignement, où j'ai été invité à faire une
de faux aveux à la caméra, le remords spectacle pour les actions que je n'avais pas commis et refuser ma
croyances. Je ne cède pas à leurs exigences illégitimes, ce qu'on m'a dit que ma peine de prison
serait changé à la peine de mort. Ils étaient rapides à tenir leur promesse et prouver à moi comment
tribunaux admettent toujours aux demandes de renseignement et des autorités non judiciaires. Comment peut-on
critiquer les tribunaux, alors?

Tous les juges ont prêté un serment de rester impartial en tout temps et en tous les cas, de se prononcer en fonction de
la loi et rien que la loi. Combien de juges de notre pays ne peut dire qu'ils ont
pas rompu leur serment et sont restés juste et impartial? À mon avis, le nombre est dénombrable
avec les doigts sur ma main. Lorsque tout le système judiciaire à des arrestations ordres à l'Iran, les procès,
incarcérations et condamnations à mort avec le simple geste de la main d'un interrogateur sans instruction,
ce qui doit être attendu d'un peu de juges mineur dans une province qui a toujours été victime de discrimination
contre? Oui, à mon avis, il est le fondement de la maison qui est en ruines.

La dernière fois que j'ai rencontré en prison avec le procureur qui avait émis l'acte d'accusation initial, il a admis
que la décision était illégale. Pourtant, pour la deuxième fois, il a été décidé que mon exécution devrait
être effectuée. Il va sans dire que l'insistance de procéder à l'exécution à tout prix
est le résultat de pressions exercées par les politiques et les groupes de renseignement en dehors de la magistrature.
Les gens qui font partie de ces groupes d'examiner la question de la vie et la mort d'un seul prisonnier
en fonction de leurs propres intérêts politiques et financiers. Ils ne peuvent pas voir autre chose que leur propre
objectifs illégitimes, même quand il ya la question du droit d'une personne à la vie - le plus
base de tous les droits de l'homme. Comment est-il inutile d'attendre d'eux de respecter les traités internationaux
quand ils ne respectent même pas leurs propres lois?

Un dernier mot: si les dirigeants et les oppresseurs pense que, avec ma mort, la question kurde ira
de là, ils ont tort. Ma mort et la mort de milliers d'autres comme moi ne guérira pas la
la douleur, ils ne feront qu'ajouter aux flammes de cet incendie. Il ne fait aucun doute que chaque mort est le
début d'une nouvelle vie.

Ehsan Fattahian,

Sanandaj

17/8/1388
----------------------------------------
رنجنامه رفیق شهید احسان فتاحیان با زبان عبری

אני לעולם לא מוות חשש: מצוקת Ehsan Fattahian

האחרון נצנוצים של שמש הדמדומים

האם מראה לי את הנתיב שבו לכתוב;

קולות של צעדים העלים תחת שלי

אומר לי "תני לעצמך ליפול

ותוכל לגלות מחדש את הנתיב אל החופש. "

אני לא פוחד מהמוות. אפילו עכשיו, אני מרגישה מוזר ואת הנוכחות שלה ישר לידי, אני עדיין רוצה
ריח ניחוח שלה ואת זה מחדש; מוות, שהיה חברו העתיק ביותר של ארץ זו. אני
לא רוצה לדבר על המוות; אני רוצה לחקור את הסיבות לכך. היום, כאשר העונש
התשובה היא עבור אלה המבקשים חירות וצדק, איך אפשר לפחד גורלו? אלה של "לנו"
מי היה נידון למוות "אותם" הם רק מחפשים אשמים פתח טוב יותר
העולם הוגן. האם "הם" גם מודע מעשיהם?

התחלתי את חיי בעיר Kermanshah, שם שמאז ומתמיד על לשונות
ארצי על גדולתה; העיר אשר נקרא ערש התרבות. כמו שלי
המחשבות היו מתפתחות, באתי לראות ולהרגיש את העוול והאפליה; עוול
כי לי לא ממוקדות רק כפרט אלא גם כחבר האדם. נכנסתי אלף
כיוונים שונים כדי לגלות את הסיבות עוול. אבוי, עשו את הזירה כל כך
סגור למי היו משגשגת למען הצדק כי לא הצלחתי למצוא את הדרך שלי בה אני עלו
עוד בזירה מחוץ לגבולות שטחית כדי למצוא תשובות לשאלות שלי. הפכתי
גרילה Komeleh כדי למצוא את הזהות שלי נגנב. אני עדיין לא נפרדו מן הבית הראשון שלי,
ולא פעם חזרתי לשם כדי לחדש את הזכרונות שלי. ואז יום אחד, הם מצאו אותי במהלך
באחד הביקורים שלי, עצרו אותי והכניסו אותי בכלוב. הברכה שוביו שמורות ממני שלי
יום אחד שיכנע אותי כי הגורל שלי יהיו דומים לאלה שהיו לפני הלך לי כי לאורך
הדרך: עינויים, מפוברק האישומים, בית המשפט מוטה, לא צודק ולא ממניעים פוליטיים פסק דין ו
בסופו של דבר למוות.

תן לי לנסח זאת כך: לאחר שנעצר ב -20 ליולי, 2008, ב Kamyaran, נלקחתי אל
משרד המודיעין של המשרד המקומי. כעבור כמה שעות, כמו שהייתי מכוסות כבול ו
לא יכולתי לראות או להעביר, אדם שהציג את עצמו סגן התובע החל לחקירה
אני. השאלות שלו היו רלוונטיים מלא המציא האשמות (תן לי להזכיר לך את זה
הוא בהחלט נגד החוק כדי לחקור אנשים במקומות אחרים מאשר בתי המשפט ובתי הדין).
זה היה הראשון של החקירה פגישות רבות היו לי אל פנים. באותו הלילה, הועברתי
משרד המודיעין של מטה המחוז ב Sanandaj, שבו אני צריכה להשתתף האמיתי
מפלגה: תא מלוכלך עם רחצה מגעיל. את השמיכות לא נשטף שנים. זה
היתה ההתחלה של שלושה חודשים של ויורדים מן האולם הנייד שלי כדי החקירה
בחדר, תמיד חוטף מכות לאורך הדרך. החוקרים כבוד היו כל כך להוטים להשיג
קידום או להרוויח קצת יותר, כי הם האשימו אותי כל מיני דברים מוזרים, אפילו
למרות שידעו על זיוף של האשמה שלהם. הם השתמשו בכל האמצעים על הכוח שלהם
להוכיח כי אני נטל חלק בפעולות חמושים. בסופו של דבר הם יכלו להוכיח כי רק הייתי
חבר Komeleh ו לקחו חלק בפעילות תעמולה נגד המשטר. 10 שנה
המשפט מסר על ידי בית המשפט הראשוני הוא טוב הוכחה כי אני רק אחד היה אחראי. הסניף של 1
בית המשפט גזר המהפכה Sanandaj לי 10 שנים בכלא, להיות שירת Ramhormoz
Kordestan מחוץ לכלא. הממסד המדיני והמנהלי באיראן מאז ומתמיד
לטובת מדיניות ריכוזית, אבל, ככל הנראה, במקרה שלי, הם החליטו להפוך
קורס! לאחרונה בתי המשפט לערעורים מחוזי הפכו הרשות השופטת לפסוק במקרים
בנושא האסירים הפוליטיים, גם במקרים עונש מוות. היו מקרים הון ענישה
סמכות השיפוט של בית המשפט העליון. כך, התובע התנגד Kamayaran את הפסיקה הראשונית,
ובאופן מפתיע, נגד החוק האיראני, את הסניף ה -4 של בית המשפט לערעורים שינה את Kordestan
10 שנות מאסר על עונש מוות. על פי סעיף 258 של החוק הפלילי האיראנית, ערעורים
המשפט יכול רק בעיה עונש כבד יותר, כאשר את המשפט הראשוני הוא מצית מהמינימום
ענישה כנדרש בחוק. בכתב האישום שהגיש התובע מסר את המטען כפי
Moharebeh (איבה נגד אלוהים). העונש המינימלי הנדרש על פי דין במקרים דומים הוא 1 שנה
בכלא. עכשיו, לשפוט את עצמך ולהשוות את 10 שנות מאסר (שירת בגלות)
עם המינימלי הדרוש כדי לראות איך בלתי חוקית, בלתי חוקית ופוליטית הוא עונש מוות.

הרשו לי להוסיף כי, זמן קצר לפני גזר הדין שלי שונה כדי עונש מוות, אני נלקח
הכלא Sanandaj למרכז המעצר של משרד המודיעין, שם התבקשתי לעשות
הודאת שווא על המצלמה, להראות חרטה על מעשיו אני לא מחויבים לדחות שלי
אמונות. לא להיכנע לדרישות שלהם לגיטימית, כך נאמר לי כי עונש מאסר שלי
יהיה שונה ל עונש מוות. הם היו מהירים כדי לשמור על ההבטחה שלהם להוכיח לי איך
בתי המשפט תמיד לוותר לדרישות של המודיעין ולא רשויות המשפט. איך אפשר
ביקורת על בתי המשפט אז?

כל השופטים להשבע להישאר חסר פניות בכל עת בכל המקרים, על פי הכלל
את החוק אלא על החוק. כמה מהשופטים של הארץ הזאת יכול לומר שיש להם
לא שבור השבועה שלהם נשארו הוגן ובלתי משוחד? לדעתי המספר הוא מנייה
עם אצבעות ביד שלי. כאשר מערכת המשפט כולה מעצרים צווי איראן, ניסויים,
הכליאה עונשי המוות בתנועת יד פשוטה של חוקר מחונך,
מה צפוי מן שופטים מינור כמה במחוז כי מאז ומתמיד מפלים
נגד? כן, לדעתי, הוא הבסיס של הבית שנמצא בתוך ההריסות.

בפעם האחרונה שפגשתי בכלא עם התובע אשר הוציא את כתב האישום הראשוני, הוא הודה
כי פסק הדין היה בלתי חוקי. עם זאת, בפעם השנייה, זה כבר קבע כי ביצוע שלי צריך
יבוצע. למותר לציין כי התעקשותה לבצע את ביצוע בכל מחיר
הוא תוצאה של לחצים פוליטיים מופעלים על ידי קבוצות מחוץ המודיעין הרשות השופטת.
האנשים הם חלק מן הקבוצות הללו להסתכל בשאלה של חיים ומוות של אסיר רק
מבוסס על האינטרסים שלהם פוליטית וכספית. הם לא יכולים לראות כלום אבל שלהם
מטרות לגיטימיות, גם כאשר היא שאלת זכותו של אדם לחיים - ביותר
הבסיסי של כל זכויות האדם. איך זה שאין טעם לצפות מהם לכבד הסכמים בינלאומיים
כאשר הם אפילו לא לכבד חוקים משלהם?

מילה אחרונה: אם השליטים המדכאים חושב, עם המוות שלי, את השאלה הכורדית ילכו
משם, הם טועים. המוות שלי למותם של אלפים אחרים כמוני לא לרפא את
כאב; הם רק להוסיף את להבות האש הזה. אין ספק כי כל מוות הוא
התחלה של חיים חדשים.

Ehsan Fattahian,

Sanandaj

17/8/1388

رفیق شهید احسان فتاحیان سمبل مقاومت و ایستادگی

۱۳۸۸ آذر ۵, پنجشنبه

دوستان عزیز در هر کجا که هستی و هرچی که در توان دارید بیاید تا روز جمعه آدینه 6 آذر را

2009-11-25-[FA]-Candles 4 Ehsan-Message to Iranians

کلیپهای برای یادگاری رفیق شهید احسانفتاحیان سمبل مقاومت و ایستادگی

۱۳۸۸ آذر ۴, چهارشنبه